De training (haast)

De haast van een voetbalvader: altijd nét op tijd bij de training

Als voetbalvader herken je het vast: het gehaast uit je werk om nog op tijd bij de training van je kind te zijn. Elke week weer is het even racen, maar zodra ik hem op het veld zie staan, weet ik waar ik het voor doe.

Mijn dag begint vroeg. Om zes uur gaat de wekker, snel een kop koffie en hup naar m’n werk. Overdag probeer ik me te focussen, maar ergens in m’n achterhoofd denk ik toch al aan vanavond. Heeft hij zijn schoenen wel in de tas gestopt? Zit die waterfles erin? Het lijken kleine dingen, maar toch wil je dat alles klopt.

En dan slaat de klok vijf uur. Laptop dicht, spullen pakken en richting de auto. De files werken meestal niet mee, maar ik probeer me er niet druk om te maken. Soms lukt dat beter dan andere keren.

Uiteindelijk rijd ik het parkeerterrein op en zie ik hem al klaarstaan met die grote glimlach en een bal onder z’n arm. Op dat moment ben ik gewoon trots dat ik er weer op tijd ben. Een high-five, hij rent naar zijn team, en ik zoek mijn plekje langs de lijn.

De training zelf is altijd een mix van enthousiasme, roepen, lachen en veel energie. Ik geniet ervan om hem zo bezig te zien. Als het klaar is, praten we onderweg naar huis nog even na over zijn mooiste acties. Voor hem heel vanzelfsprekend, voor mij juist die momenten die het vaderschap zo bijzonder maken.

Ja, het is soms haasten, stressen en plannen. Maar uiteindelijk draait het om er gewoon te zijn. Aan de lijn. Voor je kind. Want dát is misschien wel het belangrijkste wat we als voetbalouders kunnen doen.